Urteroko tradizioari eutsiz eta era berean tradizioa hainbestekoa ez dela erakutsiz, Donibane Lohitzunen aurkeztu nintzen irailaren 8an, Zumaiari "gero arte" esanez. Berriz ere Triatloi sprint batean aspaldiko partez, zeinek esango zuen Behobia nola edo hala bukatu nuenean 2018an...
Igerian ostikoka beste behin ere eta erdi galduta hirugarren ziabogan, bizikletan inoiz baino gehiago disfrutatuz, gehien bat maldan behera eta ordekan eta berriz ere korrika egitean sufrituz, baina hala ere gustora, oso gustora. Berpizte fisikoaren garrantzia, ni naiz, eta hoberena beti izan naizela jakitea da Bizkarra bere tokian dagoela, ziatikoa dagokion txokoan, belauna kirofanoan behin utzi zuten inguru antzekoan.
Inoiz egindako triatloi sprint sprintena...
Eta gero Senpere eta Ezpeleta...
No hay comentarios:
Publicar un comentario